سفارش تبلیغ
صبا ویژن

زیارت گاه ها و اماکن متبرکه داراب

دین و مذهب در داراب

در منطقه و شهر داراب همه مردم مسلمان و شیعه اثنی عشری هستند.

در این منطقه اقلیت مذهبی به طور کلی وجود ندارد . حدود پنجاه سال قبل تعدادی یهودی در جنوب شهر داراب سکونت داشتند و مسجدی نیز بنام کلیمی ها که اینک به مسجی اسلامی تغییر نام یافته است در اختیار داشتند.مردم داراب مردمانی با ایمان ، خداپرست و به خاندان ائمه اطهار ارادتی خاص دارند. در ماه محرم بر پایی مجالس سوگواری و روضه خوانی و عزاداری و گاهی تعزیه خوانی ارادت و اخلاص خود را بروز می دهند . وجود مدرسه علمیه در شهر داراب و تربیت طلاب دینی نیز دلیل این مدعا است

 

زیارت گاه ها و اماکن متبرکه داراب

 

 

 

 

 

1)  سید علاءالدین حسین (ع) یا پیرمراد

سید علاء الدین حسین مشهور به پیر مراد در فاصله 5 کیلومتری جنوب غربی شهر داراب و در کنار راه آسفالته قدیم داراب به شیراز قرار دارد. این آرامگاه ،زیارتگاه مردم مشتاق و مومن می باشد که از داراب و جاهای دیگر به زیارت این امامزاده می آیند.

ای علاءالدین حسین ای شهرتت پیرمراد                    آفرین بر آن کسی ، کو شهرتت این سان بداد

هر که بر گردت بگردد ، گرم گردد همچو مهر              هر که بوسد تربت پاکت ، شود خورسند و شاد

اختر رخشان دلهایی و ماه آسمان                               نی غلط گفتم که نور ماه از نور توباد

زاده مولا نقی هستی ، تو ای مولای من                       آنکه همتایش به گیتی ، مادر دوران نزاد

سید علاءالدین حسین (ع) از فرزند زاده های حضرت امام علی نقی (ع) می باشد . در کتاب «عقول عشره» شرح احوال آن حضرت نوشته شده است .

گنبد و گلدسته های پیرمراد تا کنون دو بار نوسازی شده است ساختمان قدیمی که از گل و خشت ساخته شده بود در سال 1341 هجری قمری باز سازی و در دو سال بعد نیز گنبد و گلدسته های آن ساخته و پرداخته شد.

بار دوم در سال 1364بازسازی ساختمان و گنبد جدید آن شروع گرید و در اطراف آن مهمانسرا جهت اقامت زوار بپا گردید.

امامزاده پیرمراد دارای آب لوله کشی و برق و تلفن می باشد . در جوار آن گلزار شهدا قراردارد و بلوار وسیعی که انبوه از درخت می باشد آنرا به جاده اصلی متصل می کند.

ضریح مطهر این امامزاده در سال 1347 نوسازی و تعویض گردید . این ضریح و درب ورودی آن کار هنرمندان اصفهانی است کوه کوچکی متصل به حیاط این امامزاده دیده می شود . این کوه دارای حفره ای در بدنه خود می باشد که تا بالای آن ادامه دارد .

به این سوراخ یا حفره به اصطلاح محلی «کت حلال و حروم» می گویند و مردم معتقدند که هر کس از این سوراخ عبور کرد «تخم حلال »  یا حلال زاده و هرکس عبور نکرد «تخم حرام» یا حرام زاده است.

محلی در بالای کوه پیرمراد دیده می شود که مردم به آن چله می گویند چله چاهی است حفر شده در این کوه و زنها برای آبستن شدن در آنجا رفته و گهواره های کوچکی که به آنها ننی می گویند و از پارچه درست شده است به دخت کناریکه (سدر) در آنجاست می بندند.    

2)  شاهزاده ابوالقاسم معروف به امام زاده

شاهزاده ابوالقاسم یکی از فرزند زادگان حضرت امام موسی بن جعفر (ع) و معروف به امام زاده در مرکز شهر داراب مدفون می باشد. تاکنون سه بار بازساری شده است. ابتدا در سال 1321 هجری قمری ساختمان و گنبد و گلدسته آن تجدید بنا شد و در این فاصله دو بار دیگر تا پیش از سال 1330 هجری قمری در حیاط بزرگ و وسیع آن مردگان دفن می شدند و در گوشه ای از حیاط غسالخانه ای ساخته بودند ولی از آن به بعد دفن مردگان ممنوع و غسالخانه آن خراب و حیاط آن مسطح گردید این امامزاده محل زیارتگاه مشتاقان می باشد و خیابانی که از کنار آن بنام امام زاده احداث شده به آن رونق و صفای بیشتری داده است.

3)  آرامگاه دحیه کلبی

دحیه کلبی در هفت کیلومتری جنوب شهر و مشرف به دیوار دارابگرد قرار دارد

مدفن دحیه کلبی که یکی از اصحاب حضرت رسول اکرم (ص) بوده در آنجاست . از قول شیخ مفید گفته شده که معاویه پس از صلح با امام حسن (ع) داراب را به آن حضرت واگذار نمود و دحیه کلبی از طرف آن امام مامور ارشاد مردم و جمع آوری وجوهات در این منطقه شد. وی در کتاب « عروضه الصفا» نوشته شده است که قبل از قرارداد مصالحه به معاویه پیشنهاد کردند که سالی پنجاه هزار دینار به اضافه خراج داراب و فسا به حضرت امام حسن (ع) بدهد تا عقد بیعت با او محکم گردد و معاویه قبول نمود ولی حضرت امام حسن (ع) نپذیرفت. به دارابگرد قلعه دحیه هم می گویند

4)  آرامگاه شاه ابوذکریا

آرامگاه شاه ابوذکریا در دهستان فرگ و در فاصله 96 کیلومتری شهر داراب واقع بوده و در کنار جاده آسفالته داراب به بندرعباس قرار دارد

 

5)  شاه زندان یا چاه زندان

 شاه زندان یا چاه زندان که جنب روستای دولت آباد در فاصله 25 کیلومتری شهر قرار دارد . در آن چاه کم عمق حفر شده که دارای آب معدنی است و اهالی معتقدند که زنهایی که باردار نمی شدند و یا بارداری آنها عقب می افتاد اگر در آب این چاه استحمام کنند . بچه دار می شوند و شاید به علت بودن همین چاه آن را چاه زندان گفته اند.

     6) آرامگاه شاه یعقوب

آرامگاه شاه یعقوب جنب روستای شمس آباد و در فاصله 15 کیلومتری شهر داراب قرار دارد

    7) آرامگاه امامزاده محمد

آرامگاه امامزاده محمد واقع در روستای ماریان و در فاصله 12 کیلومتری داراب قرار دارد.

 

 

 

8) آرامگاه آیت الله نسابه :

گوشه های از زدگینامه حکیم افضل العلما آیت الله سید محمد علی نسابه حسینی دارابی :

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم         لطف ها میکنی ای ، خاک درت تاج سرم

سخن گفتن در اوصاف ، عالم فرزانه چهره پر فروغ اسلام ، مجتهد والا مقام ، که در کمال فروتنی و سخاوت طبع در مسیر انبیا گام نهاد بسیار مشکل و دشوار به نظر می رسد .

مرحوم آیت الله سید محمد علی حسینی نسابه سلاله طیبه سید الساجدین زین العابدین فرزند مرحوم حجۀ الاسلام والمسلمین سید حسین نسابه می باشد . مرحوم سید حسین فرزند سید احمد بزرگ اهل شیراز و در داراب ساکن بوده است . والده ماجده مرحوم آیت الله نسابه سیده جلیله بی بی سکینه حبیبه سید علی لاری می باشد .

مرحوم آیت الله نسابه در شش سالگی پدر را از دست می دهد و برادر بزرگ او به نام حجه الاسلام سید احمد نسابه تکفل ایشان را به عهده می گیرد . سید احمد پس از تحصیلات مقدماتی در دروس فارسی او را از حاجی آباد به داراب می فرستد و سپس به لارستان تشریف می برند و پس از چندی به اتفاق یکی از روحانیون لار به وسیله قافله ای راهی راهی نجف اشرف می شود و مدت هفده سال در نجف و کربلا در محضر اساتید بزرگ مثل مرحوم آیت الله میلانی ، خوئی و حاج حسین قمی و شیخ محمد کاظم شیرازی و سایر مراجع بزرگ استفاده می نماید و به مقام اجتهاد نائل می گردد . که در اجازاتشان مرقوم است ، پس از آن آیت الله نسابه به سفری جهت دیدار با بستگان به ایران تشریف می آورند پس از اقامت کوتاهی به حاجی آباد رفته پس از مدتی به نجف اشرف مراجعت نموده و ادامه تحصیلات و اشتغالات علمی و معنوی پرداخته و در این هنگام اهالی منطقه داراب و حاجی آباد با تقاضاها و نامه های بسیاری برای آیات عظام نجف از آیت الله نسابه دعوت می نمایند که به منطقه مراجعت نمایند که ابتدا  با  این درخواست موافقت ننموده تا اینکه با سفارش و توصیه های آیات عظام بویژه آیت الله شیخ محمد کاظم شیرازی در سال 1332 به ایران بازگشتند و وارد  داراب شدند  و به تربیت طلاب و تدریس  علوم حوزوی و  علوم دینی و مذهبی مردم پرداختند . در این امر علمای داراب همانند مرحوم حجه الاسلام والمسلمین حاج میرزا محمد علی عندلیبی و مرحوم حجه الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمد حسن عندلیبی وی را یاری دادند .

مرحوم آیت الله نسابه در پیشبرد انقلاب اسلامی و فرامین رهبر انقلاب حضرت امام خمینی (ره )  نقش مهمی در داراب ایفا نموده و در سال 1342 که امام رادستگیر نموده بودند آیت الله نسابه به اتفاق مرحوم حاج میرزا محمد علی عندلیبی در تخصصی که از طرف علما و شهرستانها به عنوان اعتراض انجام گرفته بود شرکت نمودند و پس از ورود امام به ایران و پیروزی انقلاب اسلامی آیت الله نسابه به جهت دیدار و عرض تبریک با کاروان دوازه هزار نفری از داراب در مرداد 1358 به قم حرکت نمودند و ضم دیدار حضرت امام با وی تجدید بیعت نمودند و در هنگام شروع جنگ تحمیلی از طرف عراق به مردم ایران آیت الله نسابه هب پیروی و تبعیت از رهبری مردم منطقه داراب را به قیام مقدس و جهاد اسلامی فرا خواندند و ضمن اطلاعیه ها و بیانات مختلف جوانان و عشایر قبایل شهرستان را به دفاع از دین و مملکت ترغیب می کردند و پیوسته به رزمندگان اسلام دعا می نمودند و می فرمود ای کاش می توانستم به جبهه می رفتم .

آیت الله نسابه پس از مدتی بیماری درشب اول محرم 1411 هجری قمری مصادف با اول مرداد ماه سال 1369 و در سن 78 سالگی به لقاء الله پیوست که آرامگاه او در داراب کوچه هفده شهریور  - کوچه آیت الله نسابه قرار دارد و زیارتگاه عموم مردم داراب بوده و در ماه محرم خصوصاٌ در عصر نهم محرم هیئت های عزاداری امام حسین (ع ) داراب در جلو آرامگاه این عالم بزرگ به عزاداری می پردازند .

 

9)  مدرسه علمیه

مدرسه علمیه امام صادق داراب :

مدرسه علمیه داراب در حدوددویست و هجده سال قبل به وسیله فردی خیر به نام مرحوم ملا زین العابدین نصیری ساخته شده و این مدرسه منشأ خیر وبرکاتی بوده است و علما ودانشمندان بزرگواری از این حوزه برخواسته اند .

اطراف این مدرسه حجره هایی جهت سکونت طلاب ساخته شده و وسط آن حوض بزرگی نیز موجود است .در قسمت بالای مدرسه جایی برای نشستن طلاب و فراگیری دروس ساخته شده است .

مصالح ساختمانی آن از آجر و گچ می باشد و در کنار خیابانی به نام « خیابان مدرسه علمیه » و روبروی مسجد سروی قرار دارد.

مدرسه علمیه مدتی درحال رکود بوده تا اینکه در حدود پنجاه سال قبل به وسیله مرحوم آیت الله سید محمد علی نسابه (ره) مجدداً رونق بسیاری پیدا کرد که تا کنون عالمان ، طلاب واساتید بزرگی که دراین مدرسه درس خوانده اند در همه جای ایران مشغول به تبلیغ و فعالیت بویژه در زمان انقلاب و بعد از پیروزی انقلاب بوده و تقش موثری داشته و وظیفه خود را ایفا نموده اند .

هم اکنون این مدرسه با داشتن پنجاه طلبه زیر نظر مرکز مدیریت حوزه علمیه قم اداره می شود و تا پایه ی ششم سطح یک دراینجا تدریس و بعد طلاب برای ادامه تحصیل به قم اعزام می گردند .

در اوائل انقلاب  و بعد از انقلاب تعمیرات اساسی از قبیل ( برق ، گاز ، تلفن ، آب ) انجام شده و در بازسازی اخیر درخرداد ماه هشتادو پنج به واسطه فروکش کردن کف حیاط مدرسه کوچه و حیاط مدرسه بازسازی گردید.

در داراب یک حوزه علمیه خواهران بنام حوزه علمیه فاطمه الزهرا به آدرس بلوار جهاد کوچه شهید امامی جنب مسجد صاحب الزمان وجود دارد.

 


زیبایی های لایزنگان

لایزنگان زیباست اما کجاست :

آنجا که به الطاف الهی در میان کوهستانی پرگل و درختانی که از خاک تا افلاک قد کشیده اند و چشمه سارهای زیبا و پرندگانی که با آوایی خوش نغمه سرایی می کنند و نسیم بهاری با رایحه ای دلنواز از گلهای محمدی روح را تلطیف می نماید لایزنگان قرار دارد .

لایزنگان منطقه ای است کوهستانی با تابستانی خنک در دره ای میان کوه های سربه فلک کشیده در 76 کیلومتری شرق شهرستان داراب با جمعیتی باتغ بر 6 هزار نفر به عنوان مرکز دهستان کوهستان محسوب میشود. مردمانش هم چون سایر روستاییان شیردل، زحمتکش وبا ایمان که عرق جبین را با دیده منت پذیرا گردیده اند.

از محصولات ان میتوان گل محمدی ،انار،انجیر،انگور،بادام وگردو را نام برد همچنین بافت قالی ،گلیم وجاجیم از صنایع قابل اعتنای ان به حساب می ایند.

افتخار لایزنگان همین بس که تجلی گاه حق،کعبه موعود را با گلاب ناب ان معطر میسازند.در بهار آن گاه که با وداع یار زردپوش ،مردمان دسته دسته ازباغات گل به سرای خویش بازمیگردند دختران و پسر بچه هایی را می بینی که شاخه های گل را دور گردن خود حایل نموده و هلهله کنان وبا سرورونغمه شادی وزمزمه ترانه های محلی به سوی خانه سرازیر میشوند.

آری به راستی که به حق ان را سرزمین گل و بلبل نام نهاده اند.

قدمت لایزنگان :

از آنجا که هیچ مدرک و سند مستحکمی در مورد قدمت و پیشینه مردم این روستا در دست نیست که بتوان به طور قطع به آن استناد کرد، لذا در این مقوله تنها به دو احتمال که بیشتر ممکن است به واقعیت نزدیک باشد اشاره می کنیم .

یکی از احتمالات اینکه مردم لایزنگان نواده های گروهی از اقوام آریایی پارس یا ماد هستند که در قرن های نخست هزاره ی اول قبل از میلاد مسیح به این سرزمین آمده و در امتداد زاگرس به مهاجرت خود ادامه داده اند که تا کنون نیز با دیگر گروههای نژادی مانند ترک زبانها و عرب ها درنیامیخته اند .

احتمال دیگر اینکه اجداد این مردم طی یک کوچ اجباری و به حالت تبعید توسط قدرت های سیاسی تاریخ سده های میانی ایران دوره اسلامی و یا در جریان کشمکش های داخلی خاندان زند و یا در جریان شکست زندیه از آقامحمدخان قاجار و فرار لطفعلی خان زند و همراهان به طرف کرمان ، از دیگر اقوام خود جدا شده و به محل کنونی لایزنگان آمده باشند . این احتمال چندان از واقعیت دور نیست .

به هر حال گذشتگان این مردم از هر کجا که آمده باشند ، مردم کنونی با ویژگی منحصر به فرد در منطقه یعنی گویش لری ، فعال و سرزنده به زندگی خود ادامه می دهند.

 

 

موقعیت جغرافیایی لایزنگان :

روستای لایزنگان از توابع بخش رستاق ، شهرستان داراب واقع در استان فارس ، در بین رشته کوههای جنوبی زاگرس قرار دارد.

لایزنگان روستایی است کوهستانی با ارتفاع 2000 متر از سطح دریا. در مدارهای 28 درجه و 14 دقیقه عرض شرقی و54درجه و59 دقیقه طول شمالی که از شمال به شهرستان نی ریز ، از جنوب به روستای نوایگان و قلعه بیابان ، از شرق به کوهستان بخش رستاق و از شمال غرب به روستاهای شکرویه و مروارید متصل می باشد و در جنوب شرقی استان فارس وشرق داراب قرار دارد .

روستای لایزنگان به طور کامل شرایط و اوضاع جوی و اقلیمی یک نقطه میان کوهی را دارا است و از نقاط سردسیر شهرستان محسوب می گردد . سرمای آن  در سردترین روزهای زمستان به دو الی سه درجه زیر صفر می رسد و در گرمترین روزهای تابستان از 35 الی 37 درجه سانتی گراد بیشتر نمی شود و بدین لحاظ دارای آب و هوای معتدل کوهستانی است و متوسط بارندگی آن در سالهای پرباران معادل 800 میلی متر است.

راهنمای گردشگری و تفریحی روستای لایزنگان :

 باغات :

باغات سهم عمده ای را در زیبایی و گردشگری این روستا برعهده دارد . بخصوص از اوایل فصل بهار تا اوایل فصل پاییز که قابلیت تنوع و سیاحت را دارا می باشد . از جمله باغات این روستا می توان : باغکر ، چاه زرد ، چاه ریگو ، بیشه ، کل خوش آب کشکو ، گلو آبک ، گلو غرفته ، گلواره ای ، قرقوس، سسنک ، نیگو و.... نام برد.

1- باغکر :

منطقه ای بسیار دیدنی با درختان بلند و قطوری که سر به فلک کشیده واقع در هشت کیلومتری شرق لایزنگان که با درختان گردو ، سیب ، زرد آلو ، انار و بادام وبا چشمه و آب زلالش منطقه ای منحصر به فرد را خلق کرده و دارای یک استخر سیمانی پر از آب و درختی بسیار تنومند به قطر شش متر می باشد و مکان مناسبی برای تفریح ، استراحت و اسکان می باشد .

2- چاه ریگو :

در منطقه غرناک ( حدود ده کیلومتری نرسیده به لایزنگان ) در شرق لایزنگان قرار دارد و با درختان ، میوه ها ، چمن ها و چشمه زلالش با الهام از طبیعت نشانگر عظمت حق تعالی می باشد.

3- کل خوش آب :

در این باغ درختان سربه فلک کشیده و چمن زارهای بلند منظره ای شگفت آور به وجود آورده که چشم هر بیننده ای از دیدن آن خیره می ماند و به قدرت لاینفک پروردگار و هنر دست نقاش طبیعت پی می برد . در کنار راه استخری به چشم می خورد که در فصل تابستان مکان مناسبی برای شنا می باشد . آب این منطقه از درون شکافی مه در 15 متری استخر می باشد تأ مین می گردد . این منطقه به دلیل آب شیرین وگوارا یکی از خالص ترین آب های منطقه محسوب می شود که هر ساله افراد زیادی برای تفریح و گردش به این منطقه زیبا که ارتفاع آن بالغ بر 2200 متر است می آیند .

4- گلو آبک :

منطقه ای خوش آب و هوا دارای درختان بادام ، گردو وانار که سربه فلک سائیده و شاخه در شاخه قفل شده اندو دارای چشمه ای است که از شکاف سنگ بیرون می آید و همچنین دو استخر یکی با عمق دو و نیم متر و دیگری با عمق یک و نیم متر می باشد که مکان جالبی برای دوستداران طبیعت می باشد.

5- سسنک :

سسنک حدفاصل کل خوش آب وکل کبوتر بوده وباغی با ظاهر آراسته و درختانی تنومند و دارای استخری به عمق دو و نیم متر و درختانی چون انار ، گردو ، توت ، بادام و منظره زیبایش یکی از اماکن زیبای لایزنگان به شمار می آید .

6- نیگو :

منطقه ای است زیبا دارای درختان قطور واقع در شرق لایزنگان با راهی صعب العبور که در 20 کیلومتری لایزنگان قرار دارد و یکی از دورترین باغهای روستا به شمار می رود . ارتفاع آن بالغ بر 2200 متر و در پشت کوه مفک قرار دارد . از محصولاتش می توان بادام ، گردو ، زرد آلو ، گل محمدی ، انگور و ..... را نام برد .همچنین دارای چشمه ای است زیبا که این درختان رامشروب می سازد. این منطقه در اکثر فصل های سال از طبیعت دل انگیز برخوردار است.

غارها :

معمولا ً در برخی کوهها حفره هایی وجود دارد که به آنها غار می گویند و اهمیت آنها بستگی به طول ، آثار باستانی و .. دارد. طول برخی از غارها به بیش از ده متر تجاوز نمی کند ولی طول بعضی از آنها به ده ها کیلومتر می رسد . از غارهای این منطقه می توان به

1- غار لای سنه

2- غار معدن گاه ( به عمق بیش از پنجاه متر و قطر دهانه نیم متر )

3- غار باغ کر ( به عمق بیش از پانزده متر و قطر دهانه دو متر)

4- غار پیرنو ( به عمق بیش از پانزده متر و قطردهانه نیم متر )

5- غار پیر شیخ علی ( به عمق حدود هشت متر و قطر دهانه حدود دو متر )

و غارهای گلو آبک ، پس کمانه ، چاه شمسی، چاه زرد و ...... نام برد.